Een miskraam in het buitenland

De afgelopen dagen waren stressvol. Drie dagen geleden was ik begonnen met af en toe kleine beetjes bloed verliezen. We hebben lang getwijfeld of we naar het ziekenhuis in Turkije moesten gaan, maar toch besloten om dit niet te doen. Op Internet stond overal dat je een miskraam niet tegen kan houden en dat kleine beetjes bloed ook heel normaal kunnen zijn. 

Vandaag was ik eindelijk gestopt met bloeden, ik kon weer echt genieten van de vakantie. Tot nu. Ik voel dat er wat in mijn broekje zit, maar wat? 

Ik vraag aan de mevrouw van de kidsclub of ze voor 5 minuten op mijn dochter kan letten en haast mij naar de wc's. Ik durf niet te kijken. Ik moet kijken. Is dit het einde? 

Als ik mijn broekje omlaag doe zie ik "het", een klein, nootvormig vruchtje van ongeveer 1 cm groot. Het is mijn kindje. Het kindje dat zo gewenst is. We hebben zelfs al een naam, al waren we nog maar 8 weken zwanger. 

Nog geen uur later staan we langs de kant van een stukje afgelegen strand. We hebben besloten om het vruchtje daar te begraven, al had ik het liever mee naar huis genomen. Mijn vriend graaft een gat en Lindsey verzamelt allemaal stenen. Ze heeft geen idee wat er gebeurd is, maar ze is wel extra lief. Ik kijk nog een keer naar het - hem. Dan leg ik hem in het gat en maak een kruis van de stenen die Lindsey heeft verzameld. 

De rest van de vakantie heb ik besloten om te genieten, ik drink weer een borreltje en we zitten elke avond aan de waterpijp. 

...

De vakantie is voorbij. We zijn weer terug in Nederland, en zitten in de auto onderweg naar huis vanaf Schiphol, als de echte klap komt. Mijn zwager vraagt aan ons hoe de vakantie was en mijn vriend verteld vrolijk wat we hebben gedaan, maar ik zit met mijn gedachte ergens anders. Ik realiseer mij dat elke meter die wij afleggen, een meter verder weg van ons kindje is. Waarom heb ik hem niet mee naar huis genomen? Hij is daar nu helemaal alleen, duizenden kilometers van mij vandaan. Ik wil terug, ik moet hem halen, ik raak volledig in paniek maar wil niks laten merken. Ik breek. Hoe heb ik mijn kindje daar kunnen achter laten? Wat doet dit pijn.