Het is 17:00 als mijn dienst erop zit. Normaal gesproken als ik om 12:00 begin, werk ik door tot ná het diner. Maar het wordt vanavond zo rustig dat ze mij eerder laten gaan. Op het moment dat ik mij uit klok zie ik één van mijn collega’s met een telefoon naar onze werkgever lopen. Ik zie gelijk aan zowel zijn als haar gezicht dat dit geen goed nieuws is.
Stiekem hadden wij het al zien aankomen en waren wij de hele dag al bezig met het klaarmaken voor de sluiting. Toen ik die ochtend binnen kwam lopen zei mijn baas ook “ik verwacht dat we voor de komende twee weken dicht moeten, dus zorg dat alles netjes is zodat wij bij opening er weer vol tegen aan kunnen”. Maar toch, op het moment dat het dan echt naar buiten komt breek je.
De TV wordt aangezet en wij kijken met zijn allen naar het nieuws. Vanaf morgenochtend 08:00 moeten alle horeca gelegenheden én scholen dicht. Er zitten nog een paar tafels in de zaal en een grote borrel (24 personen) aan de bar. Het is hét gesprek van het moment, die voor iedereen een andere betekenis heeft. De borrel aan de bar bevatten erg veel scholieren, je ziet de blije koppies. Ze zijn twee weken vrij!
Ik besluit om nog even te blijven en te helpen waar nodig, zodat mijn werkgevers naar de persconferentie kunnen kijken. Op het moment dat ik bij de bestekbakken sta om deze netjes klaar te zetten, valt de stroom uit. Amper 15 minuten nadat wij te horen kregen dat we de komende twee weken dicht moeten, gebeurd dit. Het kippenvel staat op mijn hele lijf. Iedereen in het café is er stil van.
Binnen 5 minuten staat de elektricien op de stoep om te kijken of hij het licht kan maken. Terwijl hij bezig is zijn wij aan het overleggen wat we moeten doen. Vanwege het coronavirus waren er al zeer veel afmeldingen geweest voor de afgelopen dagen dus de agenda voor die avond is extreem leeg. Ga je met 7 man personeel, een paar tafels bedienen? Dat is zonde. Maar afbellen gaat tegen jouw gevoel in. De stroom werkt nog steeds niet, gaat dit nog wel werken? We besluiten om de tafels die er waren, af te bellen.
Ondertussen bedien ik de tafels die er zijn nog zo goed mogelijk, zodat zij tevreden de deur uit lopen. Terwijl ik bezig ben gaat het licht weer aan. Alles werkt weer! Maar, ook de tv. En bij de persconferentie zijn ze nét aan het vertellen dat de situatie gewijzigd is. We moeten namelijk niet morgenochtend om 08:00 dicht, maar diezelfde avond om 18:00 nog en niet voor twee, maar voor drie weken. BAM. Die komt binnen.
Verslagen, gebroken en in tranen ruimen wij met zijn allen de boel op. Twee maanden na de grote opening van Grand Café Staal, staan wij vanwege het coronavirus alles op te ruimen om drie weken te sluiten. Wat gaat er gebeuren met een nieuw grand café? Deze periode is zó belangrijk. Uiteraard is niks belangrijker dan de gezondheid van de mensen om ons heen en gaan wij zonder tegenzin dicht. Maar toch, je breekt. Het voelt als het einde van al het moois dat opgebouwd was.
Hopelijk is het over drie weken weer veilig om open te gaan en lukt het op deze manier om het virus in te dammen. In de tussentijd wil ik iedereen vragen om een hart onder de riem te steken voor alle horeca gelegenheden in jouw buurt. Volg ze op Instagram/Facebook, schrijf (als je er écht bent geweest) een recensie en ga, zodra ze weer open zijn, langs.
Reactie plaatsen
Reacties