Alweer 8 jaar geleden heb ik een beslissing moeten nemen, die de rest van mijn leven heeft beïnvloed. Ik werd namelijk ongepland zwanger op 17-jarige leeftijd.
Ik was jong, druk met mijn studie, het regelen van een stageplek en feesten. Ik wist dat er een baby aan kwam, maar dat ik voor die baby de nodige voorbereiding moest treffen, daar was ik nog niet zo mee bezig.
Oh echt, ik had wel een uitzet lijst. Maar als ik daar op keek schoot ik alleen maar in de stress. Van de helft van de dingen die op de lijst stonden wist ik niet wat het was en de overige helft kon ik niet betalen. Ik bedoel, vraag jij een 17-jarige maar eens wat een commode, een electrische kolf of hydrofiele luier is. She doesn’t know.
Daarnaast woonde ik nog bij mijn moeder en had ik de ruimte niet. De baby zou bij mij op de kamer komen slapen. Dus mijn bureau maakte ruimte voor een commode en naast mijn eenpersoonsbed stond een wiegje. Waar moest ik al die overige “rommel” laten?
De eerste weken van mijn zwangerschap stond ik onder toezicht bij de kinderbescherming. Ik was namelijk minderjarig zwanger dus voor zowel mij als de baby kwam er extra controle en werd ik behandeld door een verloskundige in het ziekenhuis. Toen ik 18 werd ging deze controle weg en werd mijn dossier ook overgenomen door een “normale” verloskundige. Helaas was dit van korte duur, want met de 20-weken echo bleek de baby een groeiachterstand te hebben en moest ik weer onder controle bij het ziekenhuis.
Toch gingen de weken véél sneller voorbij en moest ik langzamerhand toch écht een uitzet gaan regelen. Ik ben eigenlijk nooit naar babywinkels geweest om te kijken naar kinderwagens, autostoelen of babykamers. Ik had het geld er niet voor, dus wat had het voor nut? Toch moesten deze spullen er komen. Ik kreeg een wieg te leen van mijn nicht, via mijn schoonouders kreeg ik een maxi-cosi en van een andere nicht kreeg ik heel onverwachts een kinderwagen.
Ik weet nog zo goed dat de kinderwagen binnen kwam. Hij was zo compleet. Niet de mooiste, maar kon zeker nog een ronde mee. Ik was gelukkig en dat was het moment dat alles “echt” begon te voelen.
Na de geboorte van Lin is er een hoop gebeurd, hierin wil ik jullie graag meenemen via andere blogs. Maar aangezien Lin pas grote zus op haar 5e werd, kreeg ik een tweede kans om het beter te doen. Ik volgde de uitzetlijst keurig, ben iedere babywinkel af gegaan. Heb honderden testritjes met kinderwagens gemaakt. Ik had geld, geen bakken met geld, maar genoeg om de uitzet nu helemaal zelf (of samen met mijn vriend) te kopen.
Inmiddels is Lin bijna 8 jaar oud en wordt Rox bijna 3 jaar. Bijna alle items van de uitzetlijst gebruiken wij niet meer, dus die ben ik aan het verkopen. Ik was dit eigenlijk ook van plan met mijn kinderwagen, totdat ik terug dacht aan mijn geluksmomentje toen ik mijn vorige kinderwagen gratis kreeg op het moment dat ik deze het hardste nodig had.
En zo wil ik dus mijn bereik gebruiken om op zoek te gaan naar een mijzelf van 8 jaar geleden. Iemand die er op jonge leeftijd net achter komt dat ze onverwachts zwanger is of misschien al op het punt staat om te bevallen. Iemand die het geld niet heeft om een kinderwagen aan te schaffen, maar straks wel trots met haar baby over straat wilt wandelen. Iemand zoals ik, van toen. Dit meisje, deze jonge vrouw, krijgt mijn kinderwagen namelijk helemaal gratis.
#wiegoeddoetgoedontmoet
Ken jij, of ben jij, diegene? Mail dan (anoniem) naar kinderwagen@zusjesdebruin.nl. Ik kies uit één van deze e-mails één persoon, die deze complete kinderwagen gratis krijgt. *GESLOTEN*
Liefs,
Janneke
Reactie plaatsen
Reacties